იუდას სახარება

(33) გამოცხადების საიდუმლო, რომელიც გაუმხილა რვა დღით გამჟღავნებულმა იესომ იუდა ისკორიოტელს, მასთან საუბრისას, სამი დღით ადრე პასექის დადგომამდე.
ქვეყნიერებაზე გამოჩენილი, იესო დიად, ზეციურ სასწაულებს ახდენდა, კაცობრიობის გადარჩენა ეწადა. ერთნი მიემართებოდნენ სამართლიანი, უბიწო გზით, სხვანი ცოდვების წუმპეში ჩაიფლნენ, მოწოდებულ იქმნა თორმეტი მოწაფე.
მილეთისთვის უცხო იდუმალებებზე და აღსასრულზე ესაუბრებოდა მათ. ხშირად თავისი ნამდვილი იერით როდი იდგა მოსწავლეთა შორის, არამედ ბავშვად გარდასახული.
ერთხელ თავის შეგირდებთან ერთად იუდეაში იმყოფებოდა. დაინახა, გამოზრდილები ლოცვის სურვილით სააჯოდ შეკრებილიყვნენ. [მიუახლოვდა] [34] დასხდნენ და შევრდომით იგალობეს პურისთვის. [მან] გადაიხარხარა.
ნაზარდებმა ჰკითხეს [მას]: `მოძღვარო! რატომ დასცინე [ჩვენს] ევქარისტიას? გავაკეთეთ ის, რაც უნდა მოგვემოქმედებინა. ნუთუ ეს შეუფერებელია ჩვენთვის?!~
მან უპასუხა:
`თქვენ კი არ დაგცინეთ, ვიცი, ამას არ აკეთებთ თქვენივ ნება - სურვილით. მე ის მამხიარულებს, სწორედ ასე იქნება კურთხეული თქვენი ღმერთი.
მიუგეს: `სულიერო მამავ!, შენ [. . .] ჩვენი ღმერთის ძე ბრძანდები?~
იესომ წარმოთქვა: `საიდან მიცნობთ? ჭეშმარიტად გეუბნებით, მსოფლიური მოდგმის არცერთი თაობისათვის, არც თქვენთვის  არ ვიქნები მე საცნაური.
ეს რომ გაიგონეს, განრისხდნენ გაზრდილნი, გამძვინვარდნენ და იწყეს თავიანთ გულებში მისი ძრახვა და კილვა. შენიშნა რა იესომ იმათი [უგუნურება, გაეპასუხა]: რამ გაგაულისათ? რად მიჯავრდებით? თქვენშივ არსებულმა საკუთარმა ღმერთმა, და [. . .] [35] ღელვა წარმოგიშვათ სულებ [ში]. დაე, ნებისმიერი თქვენგანი, ვისაც კაცთაგან თავი [საკმაოდ ძლიერი] ჰგონია, გარდაისახოს ნამდვილ ადამიანად და წარსდგეს ჩემი რანგის წინაშე.~
და მათ დასცდათ: `ჩვენ ხისტნი ვართ~
   
არცერთს არ ეყო გაბედულება, მიახლოებოდა [მას] იუდა ისკორიოტელის გარდა. იგი მივიდა ახლოს, მაგრამ, თვალი ვერ გაუსწორა და ზურგშექცევით უთხრა იესოს:
`მე ვიცი, ვინ ბრძანდები და რომელ ადგილიდან გამოხვედი. შენ უკვდავ ბარბელოს ეონიდან ხარ გათავისუფლებული, წარმომვლენი შენი - იგია, ვისი სახელის წარმოთქმის ღირსი მე არ გახლავარ.~
შეამჩნია რა, იუდა ამაღლებულზე მსჯელობდა, იესომ უპასუხა: `გამოეყავი ამათ და ზეციურ სამეფოს ხვაშიადს გაზიარებ, დაფარულს ჩასწვდები, მაინც, ბევრსაც იდარდებ [36] რამეთუ აქ სხვა შეგცვლის, რადგან, ხომ უნდა დაუზავდნენ კუთვნილ ღვთაებას თორმეტი მოწაფე.
და ალაპარაკდა იუდა: `როდის მაზიარებ შენ მე ამას და [რადროს] გაუთენდება ამ ჩამომავლობას სინათლის დიადი დღე?~
მოისმინა (რა) იესომ ეს იუდასაგან – გაერიდა მას.
ამ ამბიდან მეორე დღეს [კვლავ] გამოეცხადა იესო თავის აღზრდილებს.
უთხრეს: `წინამძღოლო, საით გასწიე და რას აკეთებდი როცა დაგვტოვე?~
იესომ აუწყა: `მე წავედი მეორე, დიად და უმწიკვლო ჩამომავლობასთან.
მოწაფეებმა უთხრეს მას: უფალო, ამ ქვეყნიდან გადაშენებული ჩვენზე უკვეთესი და წმინდა რა დიადი შთამომავლობაა?
ესმა რა ეს, იესომ გაიცინა და პასუხი გასცა: რა მიზეზით გაივლეთ გულში ფიქრი ძლიერ და სამართლიან მონაშენის შესახებ? [37] უტყუარად გიამბობთ, ამ ეონში შობილთაგან ვერცერთი ვერ იხილავს იმ [გუჯაბს], და თვით ანგელოზთა ლაშქარიც ვარსკვლავეთიდან ვეღარ იმეფებს იმ ჯილაგზე, ვინაიდან, ის მონაშენი არ წარმოიშობა [. . .] გამოჩნდა [. . .] ადამის შვილთა ჯიში [. . .] თქვენს შუა, კაცის მოდგმის ჩამომავალი [. . .] ღონე, [. . .] სხვა ძალები [. . .] მეფეებად იმყოფებით მათ შორის.
რა დროსაც ეს მოისმინეს [მისმა] მოსწავლეებმა, სულით შეცბა თითოეული მათგანი და კრინტიც ვერ დასძრეს.
მეორე დღეს იესო მივიდა [მათთან]. შეგირდებმა უთხრეს [მას]: მასწავლებელო, წუხელ გვესიზმრე. გუშინღამ ჩვენ დიადი სიზმარი ვიხილეთ.
[მან თქვა]: `რის გამო [როდესაც] დაიმალენით? [38]
[მოუთხრეს: `ჩვენ ვნახეთ] მშვენიერი [სახლი, ვეება] საზორავით [შიგნით და] თორმეტი მამაკაცი - მღვდლები, ასე გვეჩვენა - და კერა. ხოლო, ბრბო იცდიდა სამსხვერპლოსთან, [რა ჟამსაც] ხუცნი [. . . და მიიღებდნენ] [დაბოლოს] ჩვენ განვაგრძეთ ლოდინი.~
[იესომ იკითხა]: როგორ გამოიყურებოდნენ წინამძღვარნი?
[უთხრეს: `ზოგიერთი. . .] ორი მსგეფსი. [ერთნი თავიანთ შვილებს შესწირავდნენ, მეორენი საკუთარ ცოლებს, ერთმანეთის ქებასა და თაყვანისცემაში Gგახლდნენ: ზოგი კაცი კაცთან წვებოდა, სხვათა ხელობა [მკვლელობა იყო]. იყვნენ ისეთნიც, დაუსრულებლივ რომ სცოდავენ. ოღონდ, საკურთხეველის [წინ] მდგომი ხალხი, საშველად [შენ} გიხმობდა [39], და მათ საყოველდღეო საქმეთა გამო შეიწირება სამღვთო დაუსრულებლივ [. . .]~
მოახსენეს რა ეს, უხერხულად დაიდუმეს.
მიუგო იესომ: `რისთვის შეცბუნდით? ურიოშოდ გითხრობთ, იმ ბომონის წინ მდგომი ყველა მოწესე მე მიხმობს. [. . .] ჩემი სახელი ვარსკვლავთა გვარებზე სამყაროულ ტომის მიერ დაიწერა [და იმათ] დარგეს უნაყოფო ხეები ჩემი სახელით.
დარცხვენით წარმოთქვა იესომ: `ის თორმეტი, რომელნიც ბაგინის წინ ზვარაკშემწირველთა სახით იხილეთ, თავად ბრძანდებით. გარნა, იმგვარია ღვთაება, თქვენ რომ ემსახურებით. საკლავი ცხოველები თქვენს მიერ გზაარეული მოკვდავებია. [40] იმ საზორავზე შედგება [ამ ქვეყნის არქონტი] (?) დაირქმევს ჩემ სახელს, მოუწოდებს მას ღვთისმოსავთა გვარეულობა. მის შემდგომ სხვა ახალი კაცხორციელი მიიყვანს საზორავთან გზა - კვალდაკარგულებს, მეორე - ბავშვების მკვლელებს, სხვანი კიდევ კაცთმოყვარე მიწის შვილთ და მემარხულეებს. წყებად მივლენ სამღვთოსთან: ბილწები, უსამართლოები, გზააბნეულები და განაცხადებენ: `ჩვენ ანგელოზებს ვუტოლდებით~ო, ისინი - ვარსკვლავები ყოველგვარ საქმეს მოიმოქმედებენ, რადგანაც ძეხორციელთა თაობებს ეუწყა: `აი, ღმერთმა შეიწირა თქვენი შესაწირავი მღვდელის ხელით, ანუ გზააბნეული მსახურისაგან. გამგებელი უფალი, სწორედ ის მეუფებს, უკანასკნელ დღეს შეარცხვენს მათ.~ (41)
და გაეპასუხა იესო:
`ანებეთ თავი მსხვერპლ[შეწირვას. . .] რანაირიც გყავთ [. . .] სამსხვერპლოსთან, რადგან ისინი  მეტნი არიან, ვიდრე თქვენი ვარსკვლავები და ანგელოზები, და უკვე ასრულებულნი გახლავან იქ. დე იყვნენ [შემჩნეულნი?] თქვენგან და დაე წავიდნენ [ - გამოტოვებულია დაახლოებით 15 ბწკარი - ] მშობიარობა [. . .] ვერ დააპურებს ხაბაზი ყველა ქმნილებას [42] [ცის] ქვეშეთში. და [. . .] მათ [. . .]და ჩვენ და [. . .]
იესომ უთხრა: `ჩემთან ჭიდილს თავი ანებეთ. ყოველს საკუთარი ცდომილი გივით, და თითოეულ [ - გამორჩენილია მიახლოებით 17 სტრიქონი - ] [43] [. . .] ვინ მოვიდა [. . .] რისთვის [. . .] ამ საუკუნისთვის [. . .] დროებით [. . .] გარნა, ის მობრძანდა ღმერთის სამოთხის მოსარწყავად, და [გვარი], რომელიც სუფევს, რაკი [იგი] არ შებღალავს იმ გვაროვნობის [გზებს], მაინც ხომ [. . .] საუკუნიდან საუკუნემდე.~
იუდას დასცდა [`რაბი] რარიგ ნაყოფს მოგვცემს ის ნატამალი?~
იღაღადა იესომ: `ზღვა და ხმელის ჩამომავლობის ყველა სული უფლისად მიიცვალება. რა წამსაც ეს ადამიანები მეუფების დროს და ჟამს განასრულებენ და მათი სული ხორცს გაეყრება. გვამები იმათი სიცოცხლეს გამოესალმებიან, ხოლო, სულები იცოცხლებენ და ამაღლდებიან.
იუდამ თქვა: `დედამიწის სხვა მონაშენი რას მოიმოქმედებს?~
იესო ალაპარაკდა: `არ შეიძლება [44] დათესო თესლი [ქვაზე] და მოსავალიც აიღო. [ასევეა] [. . .] [შეგინებული] ნაშიერი [. . .] და გახსნილია სიფა [. . .] მოკვდავ ადამის შვილთა შემქმნელი ხელი, რათა სულები მათი ამაღლდნენ მარადიულ მხარეში. [ნამდვილად] გეუბნები შენ, [. . .] ანგელოსი [. . .] ძალა შეძლებს [. . .] მოპოვებას, რადგან [. . .] ისინი, რომელთაც [. . .] წმინდა თესლი.
ესა აუწყა იესომ და წავიდა.
იუდამ უთხრა: `მოძღვარო, ხომ მოუსმინე ყველას. მეც მომაპყარ ყური, რახან დიადი ხილვა მქონდა.!~
ეს რომ გაიგონა, იესომ გაიცინა და უპასუხა მას: `შენ მეცამეტე სული ხარ, რისთვის ირჯები ასე? მომიყევი, გაგიძლებ.~
იუდამ მოუთხრო მას: `იმ გამოცხადებაში მე ჩემი თავი ვიხილე, ქვებით მქოლავდა თორმეტი მოწაფე და [45] მდევნიდნენ [უწყალოდ]. და მეც მივედი იმ ადგილზე, სადაც [. . .] შენ მოგყევი. მე ვნახე [სახლი. . .], და თვალი ვერ [მოვავლე] მის სიდიადეს. გარშემოერტყათ წრე იმ სახლისთვის გამოჩენილ კაცის შვილებს და ჰქონდა შენობას სახურავი მწვანე მცენარეებით დაფარული, დია სახლის შუაში იყო ბრბო [ - ორი ბწკარი დაკარგულია - ]. აღაღო პირი თვისი: მოძღვარო, მიმიღე მე იმ მოკვდავებში.
[იესომ] მოახსენა: `იუდა, გზა აგირია შენმა ვარსკვლავმა~. არცერთი მოკვდავი არაა შენგან ხილულ იმ სახლში შესვლის ღირსი, რაკიღა, ადგილი იგი სამართლიანთათვისაა მიკუთვნებული. მათზე ვერ იმეუფებენ ვერც მზე და ვერცა მთვარე, ვეღარც დღე. უბიწონი ყოველთვის იქ იქნებიან, მარადიულ სავანეში წმინდა ანგელოსებთან ერთად. აი, აგიხსენი მე საიდუმლო სამეუფეოსი [46] და ცრუ გზებზეც გიამბე. და ცთომილთა [. . .] გაგგზავნო თორმეტ ეონში.
იუდამ მიუგო: `სულიერო მამავ! დე ჩემი ჯალაბობა ნურასოდეს დაემორჩილება არქონტებს!~
წარმოთქვა იესომ: `მოდი, რათა [ - აკლია ორი სტრიქონი - ] მაგრამ ბევრსაც იდარდებ როცა იხილავ სამეფოს და მის ყველა ჩამომავლობას.~
მოისმინა რა ეს იუდამ, - გაეპასუხა: `რა არის სასიკეთო ამაში ჩემთვის, თუკი შენ მე განმაცალკევებ ამ შთამომავლობისაგან~.
იესომ უთხრა: `შენ იქცევი მეცამეტედ, და დაგწყევლიან სხვა ნაშიერნი - და მოევლინები მათ მმართველად. ბოლო დღეებში ისინი [47] სამართლიანი [გვარისკენ] შენს ამაღლებას შეაჩვენებენ.~
იესო ალაპარაკდა: [მოდი], რაკი შევძელ მესწავლებინა შენთვის [საიდუმლონი] არავის რომ არ უხილავს, ვინათგან არის დიადი და უნაპირო მონასტერი, რომლის განფენილობისთვის თვალი არ მიუწვდება ანგელოზთა არცერთ მონაშენს. [რომელშიც] იმყოფება დიადი უხილავი [სული]. იგი არც როდის არ დაუნახავს მაცნეთა თვალებს, არასოდეს ჩასწვდომიან მისი გულის ზრახვებს და აროდეს არ უწოდებიათ მისთვის რაიმე სახელი.
და გამოცხადდა მანათობელი ღრუბელი, აუწყა მან: `დე დამემგზავროს ღვთის მოციქული.~
გაჩნდა ღრუბლიდან მშვენიერი უსხეულო არსება, გაბრწყინვებული ღვთაებრივი ავტოგენი. შემდეგ სხვა ღრუბლიდან წარმოიშვა სხვა ოთხი ანგელოზი ანგელოზ ავტოგენის თანამგზავრებად. თქვა ავტოგენმა: [48] `დე იყოს [. . .] და გაჩნდა [. . .] და ამან [შექმნა] პირველი მნათობი, მათზე საბატონოდ. იღაღადა მან: დაე იყვნენ მაცნენი, რათა მოემსახურონ [მას], და შეიქმნას ურიცხვი მირიადები. თქვა მან: დე იქმნეს გაბრწყინვებული ეონი, და ისიც წარმოიშვა. იმან წარმოქმნა მეორე მანათობელი, მათზე სამეუფევოდ. ურიცხვ მირიად ღვთის მოციქულებთან ერთად, მოსამსახურებლად. ასე დაარსა დანარჩენი გაბრწყინვებული ეონები, დაავალა ესუფევათ იმათზე და გაჩნდა დამხმარედ ურიცხვი მირიადი უსხეულო არსებანი.
პირველ მნათობ ღრუბელში, რომელიც ანგელოზთა შორის არავის უხილავს, ვისაც უწოდებენ ღმერთს, იყო ადამასი. მან [49] [. . .] რომ სახებით [. . .] და მგვანებით იმ მაცნისა. დაბადა უკვდავი [თაობა] სიფასი [. . .] თორმეტი [. . .] ოცდაოთხი [. . .]. გააჩინა სამოცდათორმეტი მთიები უხრწნელთა გვარისა სულის ნებით. სამოცდათორმეტმა მანათობელმა თავად შექმნეს სამასსამოცი მნათობი, უკვდავთა ჩამომავლობისა სულის ნებასურვილით. რათა რიცხვი მათი იყო თითოზე ხუთით აღმატებული.
თორმეტი ეონი, თორმეტი მანათობელი გამოსახავდა მათ მამას. და ყოველ ეონში ექვსი ლაჟვარდია, რამეთუ სულ არის სამოცდაცამეტი ცა სამოცდათორმეტ მნათობზე და თითოეულში [50] მათ შუა ხუთი სიმკვიდრე. [სულ] ექვსასამოცდაათი სიმყარე. მათ მიეცათ ძალაუფლება და დიადი დასი ღვთის მოციქულებისა. უთვალავი, სადიდებლად და თაყვანისცემად. [. . .] მხოლოდღა შემდგომ ქალწული სულები, საქებად და სათაყვანოდ ყველა ეონისათვის და ცისათვის და მათი სიმტკიცეებისათვის.
და ეს უკვდავთა დასი იწოდა `მსოფლიოდ~ - ანუ ბჟუტვად - მამად და სამოცდათორმეტ მთიებად, რომელნიც მასთან არიან თვითნაბადნი და  და მისი სამოცდათორმეტი ეონი, ვისშიც  დაიბადა პირველი კაცხორციელი თავისი უხრწნელი ძალებით.
ეონმა კი, გაცხადებულმა თვის შთამომავლობით, ვისშიც ცოდნის ღრუბელია, აკი უსხეულო არსებას ჰქვია (51) ილ [ილიფი (?)] და [. . .] ეონი [. . .] ამის შემდეგ აღაღო პირი თვისი: `დე გაჩდეს თორმეტი ანგელოზი, იმეუფონ უფსკრულსა და ჯოჯოხეთზე.
და აი, გაცხადდა ღრუბლიდან მაცნე და მისი სახიდან გამოედინებოდა ალი, იერი მისი შებღალული სისხლით. სახელდება იმისი - ნებრო, თარგმანი ამ წოდებისა არის `განდგომილი~. სხვანი მას ეძახიან – იალდაბაოთს. და კიდევ ღვთის სხვა მოციქული გამოჩნდა ღრუბლიდან. სახელდება მისი - საკლა.
ნებრომ ექვსი უსხეულო არსება შვა - და საკლასმაც - თავის დამხმარეთ, და წარმოიშვა ცაში თორმეტი ანგელოზი და თითოეულს მიეზომა ზეცაში.
თორმეტი გამგებელი თორმეტ მაცნეს ელაპარაკებოდა: დე თითოეულმა თქვენთაგანმა [52] [. . .] [. . .] და დე მათმა გასაგისმა [ - ამოვარდნილია ერთი პწკარი - ] ღვთის მოციქულები~:
პირვლი [ს] იფა, მას ეძახიან ქრისტეს.
[მეორე] ხარმაფოფი, იმას [. . .].
[მესამე] გალილა.
მეოთხე იობელ.
მეხუთე ადონაისი.
აი ხუთეული, ვინც განაგებდა ქვესკნელს და პირველ ყოვლისა ქაოსს.
შემდეგ საკლასმა მიუგო თავის უსხეულო არსებებს: `შევქმნათ მიწის შვილი ჩვენ მსგავსად~. მათ გააჩინეს ადამი და მისი ცოლი ევა, რომელსაც ღრუბლებში ზოე ჰქვია. რამეთუ ამ სახელის მიღმა ყველა თაობა მამაკაცს ეძებს, და თითოეული მათგანი ქალს ამ სიტყვას უწოდებს. ახლა საკლასი აღარ [53] განაგ [ებდა. . .] გარდა [. . .] ამ გუჯა [ბისა. . .] [. . .] და [გამგებელიმა] ადამს უთხრა: `დიდხანს იცოცხლებ შენ შვილებთან ერთად~.
იუდამ უთხრა იესოს: მაინც [რამდენია] დიდხანს სიცოცხლე ძეხორციელისათვის და რა სარგებელი აქვს ადამიანისთვის სულდგმას?)
იესო გაეპასუხა: რატომ გიკვირს, რომ ადამმა მისადევართან ერთად განვლო თავისი ცხოვრების დღენი იმ ადგილებში, სადაც მან თვისი მეუფება მიიღო, ხანგრძელი საკუთარ არქონტივით?
იუდა ეუბნება იესოს: კვდება თუ არა ადამის შვილის სული?
იესომ პასუხი გასცა: `ხატება ასეთია: ღმერთმა უბრძანა მიქაელს მიეცა ხალხისთვის სული სამსახურის სანაცვლოდ: უზენაესმა კი დაავალა გაბრიელს, მიებოძებინა სული დიადი ჯილაგისათვის რომელთაც არა ჰყავთ მეფე. სული და სამშვინველი. ამის გამო დანარჩენი სულები [. . .] [54] [ - ამოგდებულია ერთი სტრიქონი - ].
`[. . .] სინათლე [ - გამოტოვებულია თითქმის ორი პწკარი - ] ირგვლივ [. . .] დაე [. . .] სულმა [რომელიც] თქვენშია, დაჰყოს ამ [გვამში] ანგელოზების ჯიშთა შორის, მაინც, ღმერთმა აიძულა ანგელოზები ადამისთვის [დაეთმოთ] ცოდნა და იმათთვის, ვინც მასთანაა, ვითარმედ ქაოსის და ქვესკნელის ხელმწიფეთ არ შესძლებოდათ მათი ფლობა მათივე დაუკითხავად.
იუდა ჩაეძია იესოს: რას გააკეთებს ეს მოდგმა?
იესომ მოახსენა: `ჭეშმარიტად გეუბნები, აღსასრულებელს მათ მაგივრად ვარსკვლავნი აღასრულებენ და ბოლომდე მიიყვანენ. ოდეს საკლასი განასრულებს მისთვის განკუთვნილ და გამოსაცდელ დროს, ახალი ვარსკვლავი გამოჩნდება და ნორჩი შთამომავლობა, და ისინი შეასრულებენ იმას, რაც მათ მიერ იყო თქმული. შემდგომად, ისინი სიძვას იქმან ჩემი სახელით და თავიანთ შვილებს დახოცავენ [55] და იქნებიან [. . .] და [ - გამორჩენილია დაახლოებით ექვსნახევარი სტრიქონი - ] წოდება ჩემი და [. . .] შენი ვარსკვლავი ცამეტი ეონის თავზე~.
ამის შემდეგ იესომ [გაიცინა].
[იუდამ იოცა]: `წინამძღოლო, [რად დაგვცინი ჩვენ]?~
[იესომ] [მიუგო]: `[თქვენ] არ დაგცინით, ოღონდ ვარსკვლავთა შეცდომას, რადგან ეს ექვსი ვარსკვლავი დაეხეტება ხუთ მეომარის თანხლებით, და ისინი ყველანი განადგურდებიან თავიანთ ქმნილებებთან ერთად~.
იუდა გაეპასუხა იესოს: `ვინც შენი სახელით მოინათლა, ისინი რას მოიმოქმედებენ?~
იესომ მოუთხრო: `უტყუარად გეუბნები, ეს ნათლობა [56] [. . .] სახელი ჩემი [ - დაკარგულია მიახლოებით ცხრა პწკარი - ] მე, ურიოშოდ გითხრობ იუდა, [ისინი, ვინაც] საკლასს მსხვერპლს შესწირავენ [. . .] ღმერთი [ - აკლია სამი სტრიქონი - ] ყოველი, რაიც ბოროტებაა.~
`მაინც, შენ აღემატები ყველას მათ, ვინაიდან შესწირავ კაცის შვილს, რომელიც მე შევმოსე.
უკვე აღმართულია შენი ბუკი, აალებულია შენი მრისხანება, გიზგიზდება შენი ეტლი და გული შენი [. . .]. [57]
`ნამდვილად [. . .] შენი ბოლო [. . .] იქცევა [ - ამოვარდნილია თითქმის ორნახევარი ბწკარი - ], წუხილი [ - ამოგდებულია დაახლოებით ორი სტრიქონი - ] მთავარი, ისე, საბოლოოდ განადგურდება, შემდგომ კი ამაღლდება ადამის დიადი მოდგმის ხატი, რადგანაც ცაზე, მიწაზე და მაცნეებზე უფრო ძველია  თაობა იგი, დაუსაბამო მხარიდანაა. აი, ყოველი გეუწყა. აიხედე მაღლა, იხილავ ღრუბელს და სინათლეს მასში, და მის ირგვლივ ვარსკვლავებს. შენი ცდომილი მეგზურია.~
იუდამ მაღლა აიხედა და დაინახა მანათობელი ღრუბელი, და შევიდა მასში, მიწაზე დარჩენილებმა გაიგონეს ხმა, რომელიც ღრუბელიდან მოდიოდა, ამბობდა [58] [. . .] . . . ხატება [. . .] [ - გამოტოვებულია დაახლოებით ხუთი ბწკარი - ].
[. . .] იმათი მღვდელმთავარნი ბუზღუნებდნენ, იმისთვის, აგრემც [ის] გავიდა და თავის ოთახში სალოცავად განმარტოვდა, გარნა რამოდენიმე მწყემსმა იფხიზლა, რათა ლოცვის ჟამს შეეპყრათ, თუმცა ხალხისა ეშინოდათ, რაკი მას ყველა წინასწარმეტყველად თვლიდა.
ისინი მიუახლოვდნენ იუდას და უთხრეს მას: `რას აკეთებ აქ? იესოს მოწაფე ბრძანდები~. იუდა პასუხობდა ხუცესებს, ისე, რაგვარად სულიერ მამებს ენიაზებოდათ. მიიღო მათგან ფული და გადასცა მათ იგი.